بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿١﴾ وَالْقَمَرِ إِذَا تَلاهَا ﴿٢﴾ وَالنَّهَارِ إِذَا جَلاهَا ﴿٣﴾ وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿٤﴾ وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿٥﴾ وَالأرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿٦﴾ وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿٧﴾ فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿٨﴾ قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا ﴿٩﴾ وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿١٠﴾ کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿١١﴾ إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿١٢﴾ فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿١٣﴾ فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿١٤﴾ وَلا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿١٥﴾ 

ترجمه در ادامه مطلب درخدمتتون میباشد:

به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی

سوگند به خورشید و گسترش روشنی اش ( 1 )

 و به ماه هنگامی که از پی آن برآید ( 2 )

 و به روزچون خورشید را به خوبی آشکار کند ( 3 )

 و به شب هنگامی که خورشید را فرو پوشد ( 4 )

 و به آسمان و آنکه آن را بنا کرد ( 5 )

 و به زمین و آنکه آن را گستراند ( 6 )

 و به نفس و آنکه آن را درست و نیکو نمود، ( 7 )

 پس بزه کاری و پرهیزکاری اش را به او الهام کرد. ( 8 )

 بی تردید کسی که نفس را [از آلودگی پاک کرد و] رشد داد، رستگار شد. ( 9 )

 و کسی که آن را [به آلودگی ها و امور بازدارنده از رشد] بیالود [از رحمت حق] نومید شد(10)

قوم ثمود به سبب سرکشی و طغیانش [پیامبرشان را] تکذیب کرد، ( 11 )

 زمانی که بدبخت ترینشان به پا خاست. ( 12 )

 پس فرستاده خدا به آنان گفت: ناقه خدا و آبشخورش را [واگذارید] ( 13 )

 ولی به تکذیب او برخاستند و ناقه را پی کردند، و در نتیجه پروردگارشان به خاطر گناهشان عذاب سختی بر آنان فرو ریخت و همه قوم را با خاک یکسان و برابر ساخت؛ ( 14 )
 و خدا از سرانجام آن کار [که نابودی ستمکاران است] پروایی ندارد. ( 15